طرفداران شب تلخ را فراموش کنید

به نام خدا

خدایی که دیشب هرچه صدایش زدیم صدایمان را نشنید!

شب تلخی بود. خیلی تلخ. نه صرفا به خاطر باخت. ما هواداران بارسا با باخت بیگانه نیستیم. سالهای گذشته را فراموش نکرده ایم که به هر تیم و ناتیمی نتیجه را واگذار کرده بودیم.
باور کنید آن بازی ها که 2-0 به رئال باختیم و یا 2-1 در نیوکمپ و خیلی باخت های تلخ دیگر، آنقدر ها هم برای ما ناراحت کننده نبود.
چرا که گرچه هرگز معترف نبودیم اما در دل خود را آنقدر ها هم مستحق برد نمی دانستیم!

اما باور کنید خیلی سخت است وقتی مستحق برد باشی و بهترین باشی ولی ...
حالا می شود برای فوتبال گریه کرد!

نخستین بار وقتی هلند در سال 2000 مغلوب ایتالیا شد!
دومین بار وقتی 2 سال پیش بارسا در عین شایستگی مغلوب یوونتوس شد!
و سومین بار ... دیشبی که بارسا باز هم اسیر اشتباهات خود شد.

من توانستم برای فوتبال گریه کنم!

اما یک چیز را از صمیم قلب باور دارم.
باور دارم که درست لحظه ای که کولینا سوت پایان بازی را به صدا در آورد، تمام هواداران بارسا در سراسر جهان که بی شک در حال گریه کردن بودند، در دل به یک چیز ایمان داشتند.

ما به تیم مقدسمان افتخار می کنیم!
افتخار می کنیم عاشق تیمی هستیم که مربی اش فوتبال را درس می دهد!
افتخار می کنیم به بازیکنانی که عاشقانه فوتبال بازی می کنند. نه پول پرستانه رفع تکلیف!

ما باختیم
حذف شدیم
اما ذره ای از افتخارمان کم نشده است!
ما یه بازنده پیروز بودیم. ما در میدان فوتبال سربلند بودیم. ما فوتبال بازی کردیم و فوتبال درس دادیم!

ما به چلسی نباختیم!
خوزه مورینیو در این بازی تنها یک میهمان ویژه بود!
ما به خودمان باختیم! به حادثه ها و به شانس داشته حریف و نداشته خود!

فکر می کنم ما به اینها باختیم:

اول از همه زمینی که آنقدر لغزنده بود که بازیکنان مسلط ما روی آن برای استارت زدن و یا تغییر جهت های ناگهانی مشکل داشتند!
گل اول را ببینید!
دقیقه 8! هنوز بازیکنان نمی دانند پا به چه زمین جهنمی گذاشته اند. ژاوی ستاره ای که در اسپانیا اسطوره دور زدن است در یک حرکت سریع روی زمین می افتد و توپ را از دست می دهد! کسی که هرگز در این کار اشتباه نکرده اما این بار اشتباه می کند.
اما مطمئنم هیچیک از هواداران بارسا او را مقصر نمی داند! شاید بهتر بود بازیکنان بارسا قبل از بازی در مورد زمین و حرکت روی آن تامل بیشتری می کردند.
اما وقتی ژاوی نقش زمین شد یاد تیم های شمال کشورمان افتادم که روی زمین آب می گرفتند تا تیم حریف از توان تاکتیکی خود نتواند استفاده کند!
آن توپ روی یک حادثه تبدیل شد به یک ضد حمله. پاس توی عمق بی شک بی نقص و فوق العاده بود اما یکبار دیگر زمین نامناسب موجب شد که مدافع آخر بارسا در برابر تغییر جهت مهاجم ناتوان بماند!
مسئله رقص بلد نبودن عروس و گفتن زمین کج است نیست!
همه می دانند امروز کسی مثل بارسا رقص فوتبال نمی کند.

نمی خوام دفاع رقت انگیزمان را توجیه کنم. اصلا چنین قصدی ندارم. اما باید واقعیت ها را گفت. در صحنه گل اول به شخصه هیچکس را مقصر نمی دانم.

چند دقیقه بعد. توپی که به راحتی می توانست در اختیار والدس قرار بگیرد روی شانس همیشگی آقای مترجم به پای پویول برخورد می کند و والدس که پای راست خود را تکیه گاه کرده با توپی مواجه می شود که کمانه کرده و به سمت چپ می رود!
خیلی سعی کردم به خودم بقبولانم که والدس می توانست توپ را مشت کند و یا اینکه به جای دیگری بیندازد، اما با وجود اینکه خودم مدتها دروازبان بودم واقعا قبول کردم که این کار محال بود و واقعا کار دیگری از والدس بر نمی آمد!

در حالی که بارسا تیم سوار بازی بود حادثه ها و تک حمله ها و شانس یاران بی دریغ مترجم بودند.

و اما یک اشتباه دیگر!
در این صحنه نمی توان نپرسید: کجا بود ان همه تجربه پویول؟ چرا آن بازیکن آنجا تنها ایستاده بود آن هم در قلب دفاع؟ و از همه بدتر! بلتی روی خط چه می کرد؟

شاید در این صحنه والدس می توانست بهتر عمل کند گرچه تک به تک اگر گل نشود عجیب است!

اما در این دقایق مسلما هر تیم دیگری بود تسلیم می شد. اما این یکی از خصوصیات تیم مقدس ماست که هرگز تسلیم نمی شود. بازی پر حوصله بارسا همچنان ادامه داشت تا اینکه روی ارسالی مدافع چلسی به طرز بچگانی توپ را با دست زد و داور به خوبی این نکته را دید (شک دارم اگر داور دیگری بود این صحنه را نادیده نمی گرفت!)
بعد از بازی با والنسیا دومین بار بود که در این فصل تاب دیدن پنالتی رونی را نداشتم! مطمئنا اگر صدای «توی دروازه» جواد خیابانی نبود هرگز جرات نداشتم دستم را از روی صورتم بردارم و به صفحه تلویزیون نگاه کنم.
خوشبختانه ضربه رونی آنقدر محکم و دقیق بود که دستان بلند دروازبان خوب چلسی هم به آن نرسد.

بعد از این گل استرس از ساقهای بازیکنان بارسا رخت بر بست و بارسا بارسا شد!

باز هم بازی پر تامل و صبورانه بارسا ادامه داشت. اما در هر لحظه که یکی از مدافعین یا هافبک های چلسی توپی را بلند توی عمق می فرستاد نفس های ما در سینه حبس می شد! گلهای بچگانه ... منصفانه نبود!

اما جادوگر در جهنم نیز جادوگر است!
گل دوم رونی به چلسی همانند گل دومش به میلان بدون شک زیباترین گلهای جام بودند. گلی که می توانست بیش از اینها بابت شادی ما شود! اما خدا چیز دیگری می خواست ...

در نیمه دوم بارسا بازی را اداره کرد. به شیوه خود یعنی در زمین حریف. چلسی کمتر فرصت دستیابی توپ را داشت.
فکر نمی کنم تعداد تیم هایی که بتوانند در استمفوربریج 62-63 درصد مالکیت توپ را در اختیار داشته باشند، به تعداد انگشتان یک دست برسد!
اما بارسا این کار را کرد. چندان از حملات نیمه اول چلسی خبر نبود. آنها فقط یا تاکتیک داشتند اما دفاع ما همان یک تاکتیک را نتوانست مهار کند!

از بازی مردان طلایی بارسا لذت بردم. جا عوض کردن های متوالی واقعا نمایش زیبایی از یک رقص فوتبال بود.
رونالدینیو عالی بود. دکو عالی بود. ژاوی و سیلوینیو خوب بودند.
اما بی تعصب می گویم. اولگوئر افتضاح بود! جرارد اصلا خوب نبود و اینیستا فوق العاده بی تاثیر!
کاش باورمان خدشه دار نمی شد که اگر مارکز نباشد بارسا همان بارساست! اما شد! حالا شاید بیشتر قدر مارکز را بدانیم!

البته نباید فراموش کنیم این بارسا همان است که با مصدوم شدن های متوالی زخم های بسیاری خورده است. زخم هایی که هر تیم دیگری را می توانست نابود کند اما بارسا ادامه داد. چون در کاتالونیا باید تا پای جان جنگید ...

اما در شبی که حادثه ها دشمن ما بودند و شانس یار همیشگی مترجم تمام تلاش خود را به کار بسته بود، بازیکنان ما نیز با او همراه شدند.

اتوو سلطان گلی که توپهای مرده را گل می کند امشب توپهایی را نزد که بی شک مهاجمین آماتور نیز می توانستند بزنند! وقتی بلتی توپ را به تیر زد و اتوو نتوانست دروازه خالی را باز کند چند میلیون هوادار بارسا بی شک آه دردناکی کشیدند!
 
وقتی توپی که پویول با سر به آن ضربه زد و نفهمیدیم که گل شد یا نه را داور گل اعلام نکرد بازهم افسوس خوردیم که مغلوب چند میلیمتر شدیم!
و چندین موقعیت مسلم دیگر! اما شب شب بارسا نبود! همین و بس!

وقتی روی یک حادثه دیگر و این بار روی کرنر جان تری با یک ضربه هنرمندانه گل چهارم چلسی را به ثمر رساند، به یاد 2 سال پیش افتادم. و زالایتا ... داغ هواداران بارسا تازه شد، نه؟

شاید فکر کنید با این گل همه ناامید شدید اما باور کنید الان که 12-13 ساعت از بازی گذشته هنوز باورمان نمی شود که فوتبال اینطوری اسیر حادثه ها شده باشد!
هنوز باورمان نمی شود که این بازی عالی را کرده و باخته باشیم!
هنوز باورمان نمی شود که باید برای فوتبال گریه کنیم ...

شانس با ما نبود بی شک خدا نمی خواست ما برنده باشیم!
شاید ها و اگر ها و اما ها، گله ها و فحش ها و گریه ها و ... دیگر فایده ای ندارد!
تمام شد!
لیگ قهرمانان را در عین شایستگی از دست دادیم!

آرزوی قهرمانی تیمی را ندارم اما دوست دارم فوتبال قهرمان شود! نه پول، نه شانس، نه حادثه ...

امروز برای ما هوادارن بارسا روز مرگ فوتبال است!
ولی فردا بار دیگر فوتبال متولد می شود.

بارسا همیشه در قلب ما جا دارد. زندگی و عشق ماست. با میلیون ها نفر دیگر همدل شاد می شویم و گریه می کنیم. ما با بارسا زندگی می کنیم.

به خدا قسم حذف از لیگ قهرمانان که سهل است اگر بارسا به دسته سوم هم برود ذره ای از عشق ما به او کم نخواهد شد!

به مورینیو و یاران چلسی تبریک می گویم اما می خواهم بدانند این فوتبال است که در قلب ها خواهد ماند! و زمان همه چیز را ثابت خواهد کرد!

و از تمام دوست داران بارسا که هم این لحظه مثل من چشمانشان اشکبار است عاجزانه می خواهم که اشک هایشان را پاک کنند و به جای دیروز به فردا فکر کنند!
فرداهایی روشن که در انتظار ماست!

به قول مدرن تاکینگ:

Life is too short, don't lose your time
The sun will shine, for your tomorrows
You win, If you don't lose
Try it agian, forget your sorrow

دوستان من هم حالی بهتر از شما ندارم اما باور کنید ما پیروز واقعی هستیم! ناراحتی ها را فراموش کنید! آینده از آن ماست!

بیایید فکر کنیم هرگز تا ابد جامی را کسب نکنیم. یک سوال دارم: آیا به هواداری و عشق بارسا افتخار نمی کنید؟

بدون شک جواب همه اری است!

قصد ندارم کسب جام را بی ارزش قلمداد کنم اما در قلب های ما جام ها نیست که زنده است. عشق است که هرگز نمی میرد. نه با یک شکست و نه با صدها!
بارسا تا ابد در قلب ما جای دارد!

به فرانک عزیز و تمام بازیکنان تیم مقدسمان خسته نباشید می گویم!

و می خواهم صدایمان را بشنون که ما از هیچکدامشان گله مند نیستیم! چون با عشق بازی کردند. عشق به تیم و عشق به هوادارن.
و همین برای ما کافیست!
و یک ذره از این عشق را با هزاران جام عوض نمی کنیم. حتی اگر مدعیان بگویند که دستشان نرسیده می گویند بو می دهد!

اما در قلب ما همیشه زنده اى!
و همه زندگى ما هستى!


بارساى عزیز!

_________________

حادثه ها 5 - 4 فوتبال !


براى فوتبال که قربانى حادثه ها مى شود گریه کنید!


به مردان طلایى و مربى بزرگمان افتخار مى کنیم!
و یک دقیقه فوتبال ناب کاتالونیایى را با صدها جام کثیف عوض نخواهیم کرد!



بارسا!


چه ببرى چه با نامردى ببازى
دوست داریم یه دنیا عاشقونه!
                                       امین رحمانیان ( سی دی بارسلونا ) و ویکی والدس

---

به نام خداوند حکیم

الان که تقریبا یه روز از حذف از لیگ قهرمانان میگذره آرومتر شدم و شدیم. اون لحظه ای که داور سوت پایان رو کشید و بارسا از قهرمانی بازماند اعصابم انقدر خورد بود که می خواستم تلویزیون رو از بالکن پرت کنم بیرون. نمی دونم متوجه شدید که چرا رونالدینیو و ریکارد به سمت دستیار مورینیومی خواستند حمله کنن یا نه... وقتی نیمه اول تموم شد با گزارش مسخره و یه طرفه خیابانی به خودم فحش می دادم که چرا از کانال 3 خودمون بازی رو دیدم واسه همین نیمه دوم رو از شبکه CFI PECOPERO دیدم نمی دونم چند نفرتون این شبکه رو می شناسید اما فوتبالایی که این شبکه مستقیم پخش می کنه بدون گزارشگر هستش و فقط صدای استادیوم و میکروفون های ورزشگاه رو میشه شنید واسه همین دقیقا متوجه شدم دستیار مورینیو چی به اتوئو گفت. وقتی بازی تموم شد و اتوئو می خواست بره به رختکن این یارو که اسمش هم نمی دونم یه دفعه دویید طرف اتوئو بو بهش گفت کینگ کونگ!! البته تو هنگام بازی طرفدارای چلسی هرگز چیزی بر زد بازیکنان و تیم بارسا نگفتند ولی فحاشی این دستیار مورینیو آبروی فوتبال جزیره رو برد. حالا می خوام ببینم یوفا که این همه ادعاش میشه برای مبارزه با نژاد پرستی در قبال این یارو چه تصمیمی میگیره حالا مطمئن هستم که یوفا دقیقا می دونه تو اون لحظه چی ردوبدل شده... اتوئو که صورتش رو اونور کرد و از بقلش رد شد ولی رونالدینیو نتونست خودش رو کنترل کنه احانت های پیاپی باعث شد که حتی ریکارد هم از کوره در بره. حالا همه منتظریم ببینیم که یوفا چه میکونه.

 

الان دیگه مطمئن هستم بارسا بهترین تیم جهانه،  بارسا علیرغم بازی ضعیف یکی دو بازیکن مخصوصا والدس که به هیچ توپی نه نگفت بسیار فراتر از چلسی بود. تو این بازی های به این نزدیکی جای اشتباهی واسه هیچ کس نیست اما... کولینا پنالتی صد در صد رو روی اتوئو نگرفت مطمئنم که اون صحنه رو کولینا دید وگرنه صد در صد به خاطر فریبکاری به اتوئو کارت می داد ولی کولینا جرات گرفتن پنالتی رو نداشت. نمی گم از قصد و به طرفداری از چلسی اون پنالتی رو نگرفت اما مطئنم و هستیم و خود طرفداران چلسی و همه اونایی که بازی رو دیدند مطمئنن که اون صحنه پنالتی بود شاید یه روزی هم یه داوری یه همچین توپی رو به سود بارسا پنالتی نگیره اما کولینا باید بدونه به خاطر عدم جراتش چهره تیم صعود کننده عوض شد. این تنها اشتباه کولینا نبود ، گل چهارم هم با خطای کاروالیو روی والدس همراه بود که اون هم گرفته نشد!! نمی خوام باخت رو تقصیر کولینا بندازم ولی کولینا رو هیچ وقت نمی بخشم... هیچوقت.

بارسا بد شانس بود ولی اشباهات بچگانه بیشترتو باخت تاثیر داشت تا بدشانسی ، هر چند که کولینا هم بی تاثیر نبود. لارسن ، موتا ، گابری ، ادمیلسون ، ژولی و مارکزیعنی یه تیم قدرتمند دیگه دیشب برای بارسا غایب بودند دیشب بعد از بازی از خدا پرسیدم که چرا!! چرا باید بارسا با این همه عشق و این مجموعه خوب که سزاوار برتری بود حذف بشه ولی حتما تقدیری تو کاره که ما ازش سر در نمیاریم. من خیلی دعا کردم ولی تقدیر خدا چیز دیگه ای بود. خدا جای حق نشسته بالاخره نوبته ما هم میشه که جام رو بالای دستامون ببریم. چند سال پیش رو هیچ وقت یادم نمیره که همش باخت می دادیم. ولی سزاوار شکست هم بودیم... شاید بارسا خوب بازی می کرد و می باخت اما تیمی که از سویا تو نوکمپ سه تا می خورد حتما مشکل داشته . نباید به خاطر باخت 2-1 به یووه سرزنش می شد. مجموعه عوض شده خیلی ها که دیشب تو بازی بودن برای اولین بار بود که تو مرحله حذفی بازی می کردن ما برای این صدرنشینی تو لالیگا پارسال خیلی باختها دادیم تا تیم جوونمون امسال سرور لالیگا باشه پس برای سروری تو لیگ قهرمانان هم حداقل باید یه سال باخت بدیم تا تیم ببره. هیچ بردی بدون شکست به دست نمیاد. پس ما سال آینده باز بر میگردیم. از حق نباید بگذریم حتی ریکارد هم تجربه یه همچین بازی رو نداشت هر چند که تیمش سزاوار برتری بود.

حالا باید ما جام جلوی دستمون رو ببریم جامی که فقط کافیه دستمون رو واسش دراز کنیم. بارسا باید روحیه خودش رو حفظ کنه لیگ قهرمانان درسته که 16 تیم عالی داره ولی فقط یکیشون قهرمان میشه. به نظر من مورینیو فقط یه مترجم نیست یکم دقت کنید اون موفق شده حالا به هر ترتیب که شده بارسا رو حذف کنه. مورینیو رو دوست دارم چون مربی با کلاسی هستش و به توانایی هاش هم ایمان دارم ولی اگه قرار باشه انتخاب کنم همین ریکارد خودمون رو انتخاب می کنم چون واقعا تیمش قشنگ بازی میکنه.

بارسا عشقی که هرگز زائل نمی شود.

بارسا و بارسایی ها جیگرتونو

مصطفی