تیمی که تنها دو بازیکن داشت!

دیروز بعد از ظهر احتمالا بیش از ۲۰ - ۳۰ میلیون از ایرانی ها پای تلویزیون نشسته بودند، تا برای اولین بار در طی این سالهای اخیر شاهد پیروزی تیم ملی در مرحله یک چهارم نهایی جام ملت ها باشند.
با اون بازی هایی که در چند بازی گذشته به خصوص در برابر ژاپن و کره از این تیم دیده بودیم، اصلا به نظر نمی رسید که در برابر چین کار سختی رو داشته باشیم.
من که فکر می کردم باز هم مثل چند سال گذشته حداقل ۴ تا گل به چین می زنیم.
انصافا بازی رو هم بچه ها خوب شروع کردند. البته بهتره بگم مثل همیشه کریمی و مهدوی کیا تنها بازیکن های تیم ما بودند.
درسته که اگر بخوایم خوشبین باشیم می تونیم بگیم باقی بازیکن ها هم در حد قابل قبولی بودند (البته به جز میرزاپور که در حد دروازبان تیم محله ما هم نیست و بیشتر به یه شوخی شبیهه! و علی دایی که همه سال هاست می دونن هیچ اثری در بازی نداره و فقط عین بابا لنگ دراز اون وسط راه میره و البته کسی هم جرات تعویض کردنش رو نداره!!!!!!) اما واقعا باید نگران باشیم برای روزی که کریمی و مهدوی کیا در تیم ما نباشن. اون روز خدا می دونه که جلوی همین کره و ژاپن چه بلایی که سرمون نمیاد!
و گذشته از این مشکلات کم تجربگی (و به نظر من بی شعوری) یه بازیکن باعث شد در زمان بسیار حساسی تمام تلاش های چند ماهه تیم به هم بریزه و متاسفانه تیم چین که در برابر تیم ما واقعا حرفی برای گفتن نداشت فرصت بسیار خوبی برای پیروزی پیدا کرد!
البته از تلاش بی شاعبه داور بازی هم نباید چشم پوشی کرد که انصافا چینی ها باید یه شیرینی حسابی بهش بدن، چون برد خفت بارشون رو مدیون داورن!
اما باز هم به هر شکلی بود و با توجه به اینکه چین با یک بازیکن بیشتر هم حرفی برای گفتن نداشته و نداره، بازی رو تا آخرین دقایق ادامه دادیم اما مثل همیشه بازهم مغلوب کارهای احمقانه بازیکنانمون شدیم.
وقتی بداوی در دقیقه ۹۰ از فاصله یه متری توپ رو به اون شکل خنده دار بیرون می زنه واقعا نمیشه انتظار پیروزی داشت. درسته که چینی ها هم موقعیت های زیادی رو از دست دادند، اما برای من واقعا سوال بود که اینهایی که توی زمین هستند تا حالا شوت زدند؟ یا تمرین بقل پا زدن داشتند؟ من که جواب این سوال رو نفهمیدم.
به هر حال در پنالتی در حالی که کم کم داشتیم برای پیروزی آماده می شدیم، با بی دقتی مبعلی و شیرین کاری گل محمدی ( یکی نیست به این بابا بگه تو یکی نمی خواد چیپ بزنی!) بازی رو به حریفی که اصلا شایسته نبود باختیم تا اینبار شاهد فینال دو تیم نالایق باشیم و یکی از بهترین فرصت های قهرمانی رو از دست بدیم.
ما هم مثل همه مردم ایران واقعا با دیدن این اتفاقات دلمون به درد میاد و باز هم مثل همیشه فقط می تونیم به آینده امیدوار باشیم.
امیدوار باشیم که ساختار فوتبال ما درست بشه و تا نمردیم یه موفقیت بزرگ از تیممون ندیدیم.
حالا که کار دیگه ای از دستمون بر نمیاد پس ما همچنان امیدواریم ...



----------------------------------------------------------------------

این هم لباس های فصل جدید بارسا:


    

این پیرهن دوممون تحولی کرده. به نظر من که خیلی باحاله!


 


امضا: ویکی والدس